Zó. bij Kies Kultuur in Vleuten

Zó. In de Schakel

‘Kies Kultuur Leidsche Rijn’ organiseert bijeenkomsten op verschillende locaties in Vleuten/De Meern. Wij mochten acte de presence geven in De Schakel. Op deze plek stond lang geleden een school. Volgens sommige Vleutenaren was die mooier dan de huidige Schakel. Ik kan het me nauwelijks voorstellen…

Zó. Daar hang ik. En in passende kleurstelling stond er een zak zout klaar voor de terugweg. Er was gladheid voorspeld. "Moeten jullie nog helemaal terug naar Groningen?" "

De zaal zat goed vol, maar t was niet helemaal uitverkocht. Gelukkig maar, want er waren een paar zitplaatsen, die niet gebruikt konden worden. Smeltende sneeuw op het dak zorgde voor een beetje lekkerij op rij 3.

Een werk van Eva van Gool. Haar expositie werd voor aanvang van onze voorstelling geopend. Mooi!

Expositie van Eva van Gool voor Kies Kultuur Leidsche Rijn in De Schakel in Vleuten.

De werken van Eva van Gool zijn geliefd. Speciale bewaking -nee sorry- 'toezicht en handhaving' voor de ingang van De Schakel.

De Brouwerij, pand met historie, recht tegenover de kerk en het veldje... Wij hebben er heerlijk gegeten. Bier wordt er allang niet meer gebrouwen. Maar in 1670 nog wel. Toen stond het bier bekend als 'smaeckvol en gezond'! Water uit de Wetering... dat was het geheim... toen...

Ik zou er nou geen bier meer van brouwen...

Voor bier en andere drankjes is er maar één adres in Vleuten: De Papegaai!

De Papegaai is al 52 jaar Dé Slijterij in Vleuten. Ook de enige plek waar je de Vleutense specialiteit ‘Verwennerij’ kunt kopen. In de smaken ‘Peer’ (heerlijk) en ‘Babbelaar’ (iets minder heerlijk). Of was het nou andersom? We hebben heel vaak moeten proeven voordat we eruit waren. Ze zijn  allebei even lekker! Maar welke de peer en welke de babbelaar was…. geen idee na drie kwartier voorproeven.
Met dank aan mevrouw Vulto. Zij runde meer dan veertig jaar Café de Papegaai (samen met de slijterij). Het café heeft ze in 2002 gesloten. Reden? De euro… daar begin ik niet meer aan.

Mevrouw Vulto en haar Café De Papegaai. Gesloten. Alleen nog in gebruik voor een paar biljartclubjes. En op zondag spelen de kleinkinderen er 'cafeetje'.

“Mogen we een foto maken van uw café?” “Waarom, t is niks bijzonders.” Jawel, mevrouw Vulto, t is heel bijzonder! Dank voor de bezichtiging en de proeverij. Vooral die Peer was lekker. Of nee… de babbelaar. Nou weet ik het niet meer. En de flessen zijn compleet leeg gegaan ‘s avonds in De Schakel.

Vleuten, het Johannes Hospitium.... rechtsaf. Doodlopende weg. Een understatement.

Kies Kultuur Leidsche Rijn is een vereniging. Voor aanvang van onze voorstelling is de algemene ledenvergadering. Op de voorgrond één van de leden met haar bakelieten mobiele telefoon voor zich op tafel. Uit de tijd van 'de kerk en het veldje'.

En daar zijn ze dan. Gemiddelde leeftijd misschien hoog, maar als de Droge Worst uut Grunnen rondgaat, begeleid door de Peer en Babbelaar Verwennerij uit De papegaai is het hek van de dam. Choas!

Gelukkig hield één man het hoofd koel in de gezellige puinhoop die ontstond. Dat was Lex. Oorzaak van zijn kalmte? Hij was wel meer gewend. Fietst gewoon elk jaar de Mont Ventoux een paar keer op en neer. Geen foto van Lex. Wel een verwijzing naar een verslag van zijn wieleravonturen. Lees het boek en draai daarbij de muziek van Dalida: ‘Buenas noches mi amor, bonne nuit que Dieu te garde, a l’instant ou tu t’endors, n’oublie jamais que moi, je n’aime que toi…’ Letterlijk vertaald: ‘Op die hoge kale berg, dat is afzien, dat is erg. Je wilt echt niet weten hoe… je stuk gaat op die Mont Ventoux!’
De Kale Berg

De Appel van David Mackay op het veldje voor de kerk. Een verwijzing naar de fruitteelt, die er ooit floreerde. In de tijd van 'de kerk en het veldje'. Toen Vleuten nog 'Vicus' was, nu is het 'Vinex'.

Toen er nog werd gebrouwen in de brouwerij, toen café De papegaai nog open was, toen De Schakel nog een school was… you know, the times… there are a-changin. Ook in Vleuten. Wij vonden het mooi en komen graag terug.