Met dank aan…

Een ferm “met dank aan” voor de BG-ers, die belangeloos meegewerkt hebben aan het liedje en de clip ‘Moi Arnold’

Lieve Derk, Cunera, Henk, Wia, Peter (Pé), Frank, Ben, Rieks, Dennis, Chris, Peter (burgemeester), Piet, Jaap, Jacques, Rolf, Bert, Marcel, Patries, Christof, Fré, Jessica, Pjotr, Bas en André

Allemaal geweldig bedankt voor jullie medewerking aan het liedje met clip ‘Moi Arnold’. Het is een enigszins uit de hand gelopen grapje geworden.
André Buurma (van Moomba Media en groot André van Duin fan)  was bereid een eenvoudig clipje te maken bij het liedje dat Bas Mulder en ik even in elkaar zouden zetten. André moest zonodig een verwaarloosde longontsteking herbeleven en revalideert nu op Gran Canaria. Maar met zijn opgehoeste tips en tricks hebben Pjotr Wiese (selfmade cameraman) en ik (amateur editor) een week lang lol gehad. Bas zat ondertussen in zijn studio te zweten en wilde zich er niet met een Jantje-van-Leiden vanaf maken. De van You Tube gepikte karaoke-versie van ‘Willempie’ werd afgekeurd en hij ging zelf aan de slag. Hij zong trombone-partijen in en leefde zich uit op t örgel. Gitarist Christof  Bauwens en ‘mijn zangjuf’ Patries van Iterson werden opgetrommeld om een koor van 18 mensen in te zingen. Hulde!
De eerste filmopname vond plaats bij Rieks Folgerts van Café De Engelstede in Engelbert. Rieks, je bent een schat, maar doe in godsnaam nooit auditie of een screentest voor een film of soap! Take 68 was raak… vlak voor zonsondergang.  Maar dan ook goed raak! Vooral je blik in de lens is prachtig.

De volgende dag stond Cunera van Selm als eerste op de rol. Prachtig huis aan de Veenweg! Maar om te voorkomen dat de paparazzi binnenkort in de kliko’s zitten leek het mij beter om een eindje verderop op het wandelpad te gaan filmen. Lieve Cunera, je camera-ervaring zorgde voor minder bloopers dan bij Rieks, maar het kleine misstapje waarbij het lijkt alsof je van achteren aangevallen wordt door een fictief insect blijft in mijn map ‘Fillempie’ zitten. Voor ooit.

We lagen mooi op schema dankzij Cunera. Maar om het geleende brommertje (een bijna nieuwe Vespa scooter twv 3500 euro) van Gerard Mulder (De Pure Bromfietsspecialist) in het geleende busje (niks waard) van Dennis Nolle (Dennis Cookin Place) te krijgen viel nog niet mee. Over de kleine beschadiging later meer…
Bij aankomst in Termunterzijl op de boerderij van Derk Bosscher was de tijdswinst alweer vervlogen. En daar stond een geweldige lunch voor ons klaar. Dank aan Mieke voor de heerlijke soep! Derk met zijn oudste cabrio trekker stond er na de lunch gelukkig snel op.

Wia Buze (1 km verderop) had pas later op de middag tijd en dus dacht ik dat we ‘even’ bij Jaap Nienhuis in Usquert langs konden gaan. Mijn topografische kennis van de provincie laat te wensen over, zo bleek. Van Termunten naar Usquert is bijna een uur rijden. Jaap was gelukkig volledig voorbereid met muts en sjaal en bovendien briljant in zijn mooie Fiatje 500. Kloar!

Het was zonde om niet nog meer materiaal te draaien in die prachtige omgeving. Noordpolderzijl moest in de clip. Ik ben zowat bevroren op het brommertje op die dijk. “Nog één keer”, zei Pjotr en daar zoefde ik weer naar beneden. En weer naar boven. En dan zei Pjotr weer: “Nog één keer”.

Op het moment dat ik Wia wilde bellen dat we ietsje later zouden arriveren bood Gea van het (gesloten) Zielhoes ons een kop koffie aan. Dus belde ik Wia dat we méér dan ietsje later zouden zijn. En daarna belde ik Marcel Nieuwenweg dat we nooit voor vijf uur bij de Mediacentrale konden zijn om hem te filmen. Maar… misschien mocht ik hem in de studio filmen? Edwin Pasveer en Mischa van den Berg (van RTV Noord) werden gepolst en we kregen toestemming. Wia bleek een one-take-actress. Jas aan, naar de brievenbus lopen, brief van de belastingdienst eruit pakken, Moi Arnold zeggen en weer omdraaien. Makkie! (Zo kan het ook, Rieks!)

En dus waren we ruim op tijd in de studio van RTV Noord. Marcel zat nog strak in de schmink en rondde het journaal van woensdag 30 januari af met ‘Moi Arnold’.

Donderdag bleven we in Stad. Jessica, mijn vriendin en ‘externe harde schijf’, reed vanaf acht uur ‘s ochtends een aantal keren het Zernike-terrein over, zodat Pjotr de ‘play-back-shots’ kon draaien, terwijl ik vernikkelde op mijn brommertje en probeerde niet te verongelukken. Om 11:00u hadden we afgesproken bij de Groninger Archieven met Henk Scholte, die eigenlijk een andere afspraak had. Maar die meneer of mevrouw moest maar even wachten. Henk werd bij elke take enthousiaster en ter plaatse vond ik dat geweldig. In de uiteindelijke clip is toch de eerste take gebruikt, Henk. Sorry. Kill your darlings! Ik moest erg lachen om je gezwaai met hoed en andere woeste en wilde gebaren, maar in de montage bleek het ‘too much’. Aldus deze amateur regisseur/editor. En die arme meneer of mevrouw maar wachten….

Op het Martini Kerkhof hebben we in afwachting van Ben Woldring mooie beelden kunnen schieten. En Ben, wandelend onderweg naar het station, tas nonchalant om de schouder, stipt op tijd, liep als het ware moeiteloos door de scene. Perfect! Voor de liefhebber… let op het geluid van de gierende remmen als Ben ‘Moi Arnold’ zegt. Dat ben ik met de scooter! Want vlak achter de camera is een trapje waar ik niet vanaf kon rijden.

Jacques d’ Ancona was 1 minuut en 24 seconden te laat bij het Dagblad van het Noorden en verontschuldigde zich daar als een ware gentleman voor. ‘Maar’, zo zei hij, ‘vanaf nu neem ik alle tijd. We gaan door tot het er naar tevredenheid op staat!’ Dat was overigens nog geen 1 minuut en 24 seconden later. ‘Moi Arnold’ was volgens Jacques geen Gronings. Hij wenste er ‘Moie… Arnold’ van te maken. En dat, samen met zijn strenge blik, maakt hem uniek in het clipje.

In mijn eerste mailronde langs BG-ers had ik Peter Rehwinkel ook opgenomen. Onder het motto ‘niet geschoten…’.  Groot was de verrassing dat onze burgemeester mee wilde werken. Ik heb met zijn secretaresse gemaild en met zijn woordvoerder gesproken. Volgens mij dachten zij allebei ‘Waarom doet de burgemeester dit?!?’ En tijdens de opname op het bordes vertrouwde Peter me toe: ‘Ik heb het gevoel dat ik een beetje voor lul sta’. Niets is minder waar, Peter. Je hebt een bijzonder waardevolle rol vervuld in de clip. De enige die voor lul staat ben ik. Altijd! En dat wil ik graag zo houden.

Het liefst had ik Pé en Rinus gezamenlijk in één shot gehad. Spelend in de Herestraat of zo. Peter de Haan met gitaar, Frank den Hollander zingend “Moi Arnold”. Ik zag het voor me.  Maar dat was logistiek onmogelijk. Frank (natuurtalent) en Peter (zeg moar wat k mot doun) waren wel beschikbaar, maar dan wel Frank tijdens het werk op de UB en Peter tijdens het werk in zijn apotheek. En wat blijkt… één van de eerste reacties op internet was: “Mooi, Frank en Peter elk op hun eigen werkplek!” Cadeautje!

Zo had ik ook in gedachten de burgemeester te combineren met de nachtburgemeester. Eén shot, waar André Buurma dan iets geniaals mee zou gaan doen in belichting en dergelijke dingen. Onuitvoerbaar dus…
Maar uiteindelijk is het veel mooier geworden: Chris Garrit gefilmd bij EMG aan de Eemshaven (hij had net van de gemeente gehoord dat hij de komende tien jaar een creatieve invulling mag gaan geven aan die locatie) en daarna Peter Rehwinkel op het bordes. Mooi contrast. Ik herhaal: cadeautje!

In dit verslag staan vooral onze ervaringen tijdens de opnames met jullie. Maar geloof me, als prutser-editors waren we ‘s nachts ook nog aan het werk. Worstelen in iMovie. Weinig slaap. Pjotr verdiepte zich in ‘Final Cut Pro X’ en ‘Premiere’, maar dat bleken te moeilijke programma’s om binnen een paar dagen onder de knie te krijgen. Jessica schoof af en toe aan met vruchtbare tips en/of commentaar. Eén daarvan was: “Er zitten te weinig vrouwen in”. Klopt! Ik heb ter plekke Marjo van Dijken nog een sms gestuurd, maar niets van haar vernomen. Hetgeen ik haar overigens niet kwalijk neem. Beroerde timing mijnerzijds.

En toen ineens zei Jessica of Pjotr (ik weet het niet meer precies): “Waarom zit Zeppo er niet in?”
Ik belde Rolf Schreuder. Hij zat op dat moment in Hilversum, moest nog een paar klusjes doen en ondertussen zijn koffer inpakken voor de vakantie naar de Kaapverdische Eilanden. Maar… “that’s what friends are for”… hij vond een gaatje in zijn agenda. Hij haalde de enige-echte-namaak-Zeppo-cape uit de mottenballen en meldde zich vrijdagochtend bij de Mediacentrale. RTV Noord stond onmiddellijk naast ons. “Wat zijn jullie aan het doen?” “Wij maken een nieuwe serie ‘Zoek Zeppo’ voor IRTV Noord… nee, geintje.” Nico Swart van RTV Noord maakte een leuke reportage. Zien? Hier!

Drie mensen had ik nog steeds niet kunnen filmen, ondanks hun toezegging mee te willen werken.
1. Fré Schreiber, mijn steun en toeverlaat als het om de Groningse taal gaat. Hij had de tekst al gecorrigeerd, maar ik wilde hem natuurlijk ook graag in beeld hebben. Hij was echter de hele week met vakantie. Om het goed te maken komt er binnenkort een duet uit, gezongen door Fré en mij. Met Clip! Doen jullie weer allemaal mee?

2. Piet van Dijken. Arme Piet lag al de hele week ziek thuis. Maar hij wilde graag meedoen. Desnoods in badjas bij de voordeur! Ondanks de hoge koorts heeft hij zich overeind getakeld en de scene gespeeld die in de clip te zien is. Eén keer, niet vaker. Niet nodig ook. One take actor! En snel weer met een dekentje op de bank. Beterschap Piet!

3. Dennis Nolle, ook een camera crack vanzulf. Dat de scene toch tien keer over moest was mijn schuld. En een klein beetje van Pjotr. ‘t Is namelijk verdomd lastig filmen als je met twee man zo langzaam en stabiel mogelijk op een scooter moet rijden.

En dan was er nog Harrie Poeste… in de clip uit 1998 zat een uitstekend shot. “Ja, hoor”, zegt Poeste in de deuropening van zijn bordeel. Maar daarna zegt ie “Wichter, Arno is er!” En dat kon ik natuurlijk niet gebruiken. Bert Visscher (inmiddels weet geloof ik iedereen wel dat hij Harrie Poeste is) kon ik niet bereiken en dus heb ik zelf maar “Arnold” ingesproken met een soort van Harrie-Poeste-stem. Bert, ik heb je nog steeds niet bereikt, dus voor jou is dit waarschijnlijk allemaal nieuw. Je zit in mijn clipje. Dank daarvoor!

In het hele proces zaten twee spannende elementen:
1. Brommer rijden: Dit was de tweede keer in mijn leven dat ik op zo’n ding zat. De eerste keer was 15 jaar geleden voor de clip van ‘De Vief’. Toen we de scooter terugbrachten naar De Pure Bromfietsspecialist heb ik de kleine beschadiging aan één van de spiegels opgebiecht. Gerard wuifde het weg en wilde zelfs de half leeg gereden benzinetank niet vergoed hebben. Als dank zit er een klein stukje sluikreclame in het clipje…

2. You Tube: Alles was klaar. De definitieve muziekfile van Bas lag synch onder het filmpje. Er kon worden upgeload. En toen verscheen in rode letters op mijn scherm, dat ik een auteursrechtelijke claim aan mijn broek had. Er bestond een nummer, genaamd ‘Willempie’, dat sterke overeenkomsten vertoonde met de muziek uit mijn filmpje. Dat was mij ook al opgevallen, maar daarom had ik ‘Moi Arnold’ ook aangemeld bij de Buma. Keurig ingevuld. Tekst en compositie: André van Duin, vertaling: Arno van der Heyden. En een vertaling levert nooit iets op. Eventuele inkomsten gaan naar André van Duin. Met bibberende vingers heb ik één of ander protocol ingevuld op You Tube, waarmee ik de claim aanvocht. En daarmee hadden You Tube en ik ineens een ‘geschil’. Als ik het geschil zou verliezen zou mijn You Tube kanaal in zijn geheel worden verwijderd (vet gedrukt) en mocht ik geen nieuwe meer aanmaken!
Een uur later kwam het verlossende bericht: “One or more music publishing rights collecting societies heeft je geschil bekeken en de auteursrechtclaim op je video ‘Moi Arnold’ opgeheven.”
Het bombardement op Facebook en Twitter kon beginnen om liedje en clip onder de aandacht te brengen. Binnen twee dagen is het al ruim 4.700 keer bekeken. Na drie dagen zitten we op meer dan 6.000 keer. Daarvoor nogmaals mijn hartelijke dank aan jullie allen.

Arno
‘Moi Arnold’