Donderdag 13 oktober 2011; vroeg op! Want voor de voorstelling in Hoofddorp gaan we nog effe spelen voor theaterdirecteuren in Raalte in de hoop dat we volgende seizoen veel geboekt zullen worden in die regio. Volg de berichtgeving…
Met enige vertraging (Het Sallands kwartiertje) komen we aan bij het mooiste gebouw van Hoofddorp: het Oude Raadhuis. Gratis parkeren voor de deur! Kom daar nog maar eens om in de Randstad.
En wat een welkom! Oké, ik ben Vincent Bijlo niet, maar het gaat om het gebaar. En trouwens… was ik Vincent Bijlo wel, dan had ik weinig aan dit gebaar gehad. Maar ook daar gaat het niet om. Mensen in Hoofddorp zijn gewoon ontzettend vriendelijk.
Neem nou Pelle; fantastische technicus. Licht en geluid zijn bij hem in vertrouwde handen. En je kunt je kind ook gerust aan hem toe vertrouwen…. hij is een Super Vader! Al twee-en-een-half jaar. Dank je wel Pelle.
Ja, daar staat ie dan. t Is een bijzonder kind. En dat is-ie. Johan Kieviet, schrijver van Dik Trom geboren te Hoofddorp, situeerde de verhalen van Dik Trom op het kruispunt van de Hoofdvaart door de Haarlemmermeer en de Kruisweg; Kruisdorp. Inderdaad, het tegenwoordige Hoofddorp.
En zo verandert er wel meer. Dit beeld staat een paar honderd meter verderop. Geen Hoofddorper kan ons vertellen wat het is. Zelfs de plaatselijke politie niet. Maar na enig speurwerk op Google blijkt het de Dik Trom versie is van Tom Claassen (u weet wel, van de olifanten bij Almere). Het heet ‘Het Mannetje van Hoofddorp’ (2006)
Tijd voor een biertje. Op het terras van Café Elders op het burgemeester Stamplein schenken ze het plaatselijk gebrouwen Polderbock!
En Bo serveert het. Nou ja… wat wil je nog meer? Inderdaad, nog een Polderbockje.
Restaurant Marktzicht heeft helaas geen Polderbock. Maar wel een ander lekker biertje. En vooral ook heerlijk eten! We genieten van de hoender, het kalf en de rode poon. Met dank aan chefkok Jeroen Kapiteijn (@jornic1406), Stephanie in de bediening en de ondergaande zon.
Zó.
Wij zijn er klaar voor.
De zaal ook…
One Comment
Nog steeds denk ik met warme gevoelens terug aan de voorstelling. Ik vind het nog steeds jammer, dat mijn batterij van mijn GSM leeg was.