Dagboek Arno van der Heyden voor het Dagblad van het Noorden,
zaterdag 16 t/m vrijdag 22 augustus 2008
Woord vooraf:
De maand augustus staat voor mij al jarenlang volledig in het teken van Noorderzon. Het festival begint pas donderdag de 21e , maar de voorbereidingen voor het programma Arno’s Aperitief, dat ik met een klein clubje goede vrienden en collegae maak, zijn allang in volle gang. Dit dagboek gaat derhalve voornamelijk over Noorderzon.
Zaterdag 16 augustus:
Maar ik begin met een rustdag. Time out. Telefoon en computer uit. Vandaag heb ik wat anders aan mijn hoofd. Mijn ouders zijn dit jaar 50 jaar getrouwd en dat vieren we morgen. Met mijn broer en drie zussen heb ik ‘mailenderwijs’ afgesproken, dat we allemaal iets mee zullen nemen om huis en tuin te versieren. Ik heb een bruidstaart en heliumballonnen toegezegd. Helium en ballonnen zijn snel geregeld in de Folkingestraat. Nu de bruidstaart nog. Piepschuim, badzout, crêpepapier, watjes, kopspelden, badparels, kraaltjes, lijm en… een hele lieve en handige vriendin. Rond middernacht plaatst Jessica twee tortelduifjes op de 80 cm hoge neptaart. Mijn handen zitten vastgeplakt aan mijn wijnglas en aan elkaar. Ik werp mijn lief als dank een dubbele handkus en een scheut prosecco toe.
Zondag 17 augustus:
Feest in Malden. Daar wonen mijn ouders. De bruidstaart oogst erg veel lof. In mijn familie is het namelijk algemeen bekend, dat ik heel erg onhandig ben. Ik neem de complimenten in ontvangst, terwijl Jessica achter in de tuin 100 ballonnen met helium vult. Oom Arno vermaakt vervolgens zijn neefjes en nichtjes met een Donald-Duck-imitatie-stemmetje door helium te inhaleren.
“Nee, kids, dat mogen jullie niet! Dat is namelijk niet gezond voor kinderen. Nou, vooruit, heel even dan. Eén keertje… Oké, twee…”
Afijn, het feest eindigt met een Kwik, Kwek en Kwak optreden bij de barbecue. En dan blijkt plotseling, dat helium toch brandbaarder is dan ik dacht. Gelukkig hebben mijn ouders nog een caravan.
Maandag 18 augustus:
Vandaag begint Noorderzon. Althans voor mij. Vanuit de studio van Radio Noord ga ik drie dagen lang aandacht trekken voor dit fantastische festival. Een festival voor Stad én Ommeland! Vorige week was ik al met Henk –twai deuntjes- Scholte op Ommelandse Reis om ‘luu noar Stad te lokken’, maar omdat de liefde altijd van twee kanten moet komen, neem ik Noorderzon ook mee de Ommelanden in. Met vier performers van Radiohole uit New York ga ik wadlopen bij Noordpolderzijl. Ze vinden het prachtig. Ik sta net tot mijn oksels in de vaargeul als mijn moeder belt (mobiel). Misschien was het beter geweest om bij laag water te gaan wadlopen.
Dinsdag 19 augustus:
Ik ben cabaretier, chansonnier, presentator, maar daarnaast maak ik ook nog –schrik niet- kindertheater. En dat betekent vooral… heel vroeg opstaan!
In Hengelo mag ik twee keer honderd brugklassers trakteren op de voorstelling ‘GELD’ van het Drents Jeugdtheater de Reus. De tekst is van Jan Veldman. Ontzettend leuk om te doen. Maar niet nu!!! Mijn hoofd zit vol Noorderzon. Ik kan me slecht concentreren op ‘GELD’! Op de terugweg val ik ter hoogte van Pesse in slaap op de vluchtstrook. Gelukkig belt mijn moeder me wakker (mobiel) om te vragen hoe het met Jessica haar brandwonden gaat.
Woensdag 20 augustus:
Het gaat goed. Heel goed. Vanaf nu hoef ik mij nog maar op één ding te concentreren; Noorderzon! Dennis –Cooking Place- Nolle is te gast in de studio. Hij en ik krijgen gaandeweg de uitzending steeds meer de kriebels om te beginnen met het echte werk; Arno’s Aperitief. De Spiegeltent. Noorderzon!!! Dennis gaat zorgen voor de hapjes, Hooghoudt voor de drank. Pjotr –beamen.nl- Wiese voor de foto’s én… er is Droge Worst Uut Grunnen. (Zo, sponsors voor volgend jaar veilig gesteld)
Tijdens de uitzending belt mijn moeder. Ze wil weten hoe het met Jessica gaat.
“Ja, weet ik veel. Ik heb het druk, mam!”
Donderdag 21 augustus:
Vandaag begint Noorderzon. Ik heb er ongelooflijk veel zin in. Vanaf elf uur ’s ochtends zijn we met een ploeg vrijwilligers in de weer om de Spiegeltent ‘uitzendbaar’ te krijgen. Los van de radio uitzending gaan we namelijk voor het eerst ook live streaming op het net. Om vijf uur is er een ‘go’! Alles werkt. Hoera! Alleen… waar zijn de gasten? De wadlopende New Yorkers zijn mij vergeten…de Italianen uit Rimini denken, dat het om een telefonisch interview gaat… het eczeem springt spontaan uit mijn poriën. Gelukkig, Lucky Fonz is er wel. En Geert Oude Weernink en Chris Damhof, die als dollen beginnen te bellen en te rennen. En Jessica, die mij gerust stelt en zegt, dat het allemaal goed komt.
En het komt goed. Mooie eerste uitzending van de Aperitief Show.
Later op de avond belt mijn moeder (mobiel). Ze heeft de uitzending op de laptop gevolgd. Ze is vooral blij, dat ze Jessica gezien heeft, gezond en wel. Tikje overdreven. Ik bedoel; als er iets aan de hand zou zijn, dan had ik immers wel gebeld.
Vrijdag 22 augustus:
Vier uur ’s ochtends. Ik zit dit verhaaltje te typen. Het moet namelijk voor 10:00u bij de redactie zijn. Dan valt het Dagblad in de bus. Goud voor de Nederlandse waterpolo-meisjes in China. Maar geen recensie of verhaaltje over de openingsvoorstelling op Noorderzon. Ik vraag me af: hoe belangrijk is cultuur eigenlijk?
Ik bel mijn moeder. Ze slaapt, maar ze neemt toch op. Ik zeg, dat ik van haar houd. En ik vraag haar naar de zin van het leven. “Die ligt in je bed op je te wachten”, zegt ze.
En zo is het.
Arno van der Heyden
