Aankomst bij Café de Engelstede.
Uitbater Rieks Folgerts is al jaren een goede vriend. In de jaren ’90 maakte ik in zijn café het Radioprogramma ‘Haalf Put, Haalf Hemelwotter’. Er is veel gebeurd en veel veranderd, maar de Engelstede is de Engelstede gebleven. Met eerdere programma’s deden we er vaak een try out, maar in het kader van ons “Dorpen-toertje” hoort Engelbert serieus in het rijtje thuis.
Eén van de nadelen van het platteland is de beroerde internetverbinding. Nauwelijks Vodafone ontvangst en geen internet in Café de Engelstede. Ik zei het al: “er is veel veranderd, maar de Engelstede is de Engelstede gebleven…”
Aanbellen bij de buren in de hoop dat zij internet hebben. De buren zijn niet thuis.
Stiekem neuzen in de brievenbus om hun namen te weten te komen. Ik vind een briefkaart. Met naam en adres is het telefoonnummer wel te achterhalen…
100 meter UTP/FTP Cat6 (?) kabel door de tuin van de Engelstede trekken.
Rieks gluurt door het raam. De buren zijn nog niet thuis.
En hier gaat de kabel door het keukenraampje van de Engelstede naar binnen.
Ik zei toch: “er is veel veranderd, maar de Engelstede is de Engelstede gebleven…”
We hebben de buren bereikt en mogen inprikken op hun router. We hebben internet. We kunnen twitteren en googlen en streetviewen en spotifyen… allemaal van essentieel belang in Zó. En nu kunnen we met een gerust hart op zoek naar de specialiteit van Engelbert.
Het ‘Moezenust’, prachtig huis aan idyllisch doodlopend laantje achter het nieuwe MFC van Engelbert. De eigenaar was pruimen aan het plukken, maar daar ging hij geen wijn van maken. Hij adviseert bij ‘Ria’ op bezoek te gaan. Zij maakt likeur van de vruchten uit haar tuin. Waar zij woont? Aan een ander idyllisch doodlopend laantje naast het zwembad.
Het zwembad met de legendarische duiktoren. Al populair vanaf 1936.
Laantje gevonden!
Donja houdt de wacht, maar daar lijkt weinig van te vrezen. Toch kan ze ‘s avonds flink te keer gaan volgens bazinnetje Ria.
Er valt ook wat te bewaken. Dit is de voorraad zelfgemaakte sappen, jams, chutneys en likeuren van Ria, voormalig docente ‘Huishoudkunde’. Kom daar nog maar eens om!
Ze schenkt ons een vlierbessenlikeur uit 2007.
En die is heerlijk bij de Droge Worst Uut Grunnen, die wij hebben meegenomen. Hans en Els (op rij 1) helpen met schenken en serveren.
De CD is gewonnen door Franca. Zij had de mooiste tweet van de avond. We kennen elkaar hier ongeveer anderhalf uur. En nu al ‘Vrienden voor het Leven’.
Het bleef nog lang gezellig en onrustig in Engelbert. Want wat in het vat zit… dat moet eruit! “t Is niet me broer!”
En alsof het allemaal al niet mooi genoeg was beloonde Jacques d’ Ancona ons maandag in het Dagblad van het Noorden met een fraaie 4-sterren recensie. Sommige mensen vielen over het woord ‘sappelen’. Ik vond het wel mooi. Mijn werk bestaat uit ‘sappelen en schnabbelen’. En da’s een mooi leven!
De recensie staat in zijn geheel bij: ‘Zó. in de pers’
