Er zijn zo van die plekjes in het land, waarvan je niet weet dat ze bestaan. Maar vind je ze eenmaal, dan vergeet je ze nooit meer. Pingjum in Friesland is zo’n plek. Of ‘plak’ op z’n goed Fries. Voor ongeveer de helft van de bevolking van Pingjum geldt dat ze er na het eerste bezoek zo verliefd op werden dat ze er zijn gaan wonen…
Pingjum. Welkom/Wolkom. Zowel voor ‘Diep-Friezen’ als voor ‘Hollanders’.
Bob (muzikant) en Gerda (regisseuse) zijn ‘Hollanders’ die hun hart aan Pingjum hebben verpacht. Ze zijn er een theatertje begonnen. Zoldertheater Waddenwyn, de speel- en ontmoetingsplek voor een groot project: Nieuw Atlantis.
Wij schijnen met Zó. uitstekend in het Nieuw Atlantis concept te passen. En dus staan we op zondag 15 december op de zolder van het prachtige huisje aan de Molenlaan in Pingjum.
Carré mag dan een mooier theater zijn. Het uitzicht in Pingjum is beter! En achter de dijk in de verte ligt het Wad. “Ons land is klein, dat weet een ieder. Dat hebben we op school gehad. Maar het kan groot zijn in zijn schoonheid. Ik denk hierbij speciaal aan ‘t Wad.” (Neerlands Hoop, Freek de Jonge en Bram Vermeulen)
En het Zoldertheater heeft naast het uitzicht nog een groot voordeel…
“We hebben maar vier lampjes” mailde Gerda. “Mooi”, antwoordde ik, “des te eerder kunnen we het dorp in.”
Licht en geluid waren in een poep en een scheet geregeld. Met dank aan…
Dirk! Pingjumer ‘pur sang’ met een geheel eigen stijl van ‘licht stellen’.
Dankzij Dirk konden we lekker snel weer naar buiten, het dorp in… op zoek naar de plaatselijke bijzonderheden en specialiteiten. Bob en Gerda willen ons wel even de weg wijzen in het dorp. Ik zeg nog “hoeft niet, we hebben het centrum al gezien. Staat met koeienletters op de gevel. DOARPSPLEIN. Er zijn alleen in de loop der jaren twee letters afgevallen…”
‘Doarps Ein’ blijkt echter geen Dorpsplein waaraan een paar letters ontbreken. We zitten aan het ‘Ein’ (einde) van het ‘Doarp’ (dorp)…
Gelukkig is er een bord dat ons vertelt wat er te doen is en waar we zijn moeten. En kijk, we hangen er zelf ook op! Belangrijker is echter de kerstliederen samenzang onder het gerestaureerde orgel in Te Plak. Met de Halsbansjongers en de Halsban Blazers… én alle aanwezigen! Daar moeten we bij zijn.
‘Te Plak’. Tot 2005 de gereformeerde kerk van Pingjum. Sindsdien de ‘Plak’ voor dagbesteding voor mensen met een beperking. De maatschappelijke functie bleef dus behouden en dat heeft de provincie Friesland beloond. Pingjum is opgenomen in een boek over ‘gesloten kerken’ en hun herbestemming.
De zaal is afgeladen voor de samenzang. Organist Frans (tevens restaurateur) speelt boven. Hij wordt beneden gebeamd. Na Frans kwamen de ‘Halsbansjongers’, maar wij hebben de kerk voor het ‘sjongen’ verlaten, want we hadden meer te doen.
Dirk had ons verteld over de Keet van Wytmarsum, waar de plaatselijke jeugd zich vermaakt. Wij, altijd op zoek naar drank (bij voorkeur locale specialiteiten), hoopten een illegale stokerij te ontdekken. Maar de jeugd van Pingjum en Wytmarsum houdt meer van fris. En dat roken ze ook!
De Keet van Wytmarsum. Lijkt misschien een aftands ding, maar de jongelui voorzien wel in hun eigen stroom…! En ook aan de kerstsfeer is gedacht.
In deze keet zitten Dirk en zijn vrienden te drinken en lol te maken. Wij werden met warmte ontvangen en kregen een biertje. De waterpijp gevuld met Christal Clear (frisdrank! die jeugd van tegenwoordig…) hebben we vriendelijk afgeslagen. De Keet van Wytmarsum is te volgen op Facebook
Iets te oud voor een jeugdkeet zijn we terug gegaan naar het dorp. In de Hollandse Kus moet zelfgemaakte drank te koop zijn aldus iedere Pingjumer die we vanmiddag gesproken hebben.
De ‘Hollandse Kus’ van Hans en Judith heette vroeger ‘De Halsban’ (net als de Sjongers en de Blazers). Pingjum eo wordt wel de ‘Gouden Halsban’ genoemd. Vruchtbare grond rondom een terp. Of zoiets. Hans en Judith hadden daar geen boodschap aan en veranderde de naam. Het dorp is verdeeld enthousiast…
Maar ‘Diep-Fries’ én ‘Hollander’, allemaal zijn ze zeer te spreken over de drankjes die Hans en Judith maken. Trappenburg limoncello, likeur en Beerenburg. We nemen van alle drie een fles mee om te proberen bij onze eigen Droge Worst Uut Grunnen.
De vitrine bovenop de stamtafel van de Trappenburg drankjes.
Meer weten? => Trappenburg!
En eenmaal in het café komen de tongen los. Pingjum had lang geleden ook al zijn eigen Beerenburg; ‘Peinjumer Bearenburck’. En wie staat daar op het etiket? Eén van mijn jeugdhelden: Rients Gratama. Geboren in… -jawel- Pingjum! Deze dag kan niet meer stuk.
De Bonbonnière van Gerda doet tijdens de voorstelling dienst als Droge Worst Etagière. In combinatie met de Trappenburg Beerenburg is er maar één conclusie mogelijk…
Grunnegers en Pingjumers! Dat akkedaaiert wel. Tot snel…
Er staat trouwens nog wel wat te koop in Pingjum en zoals bij de helft van de Pingjummers geldt ook voor mij… t was liefde op het eerste gezicht. Wie weet…
3 Comments
Beter laat dan nooit met jou kennis gemaakt. Ongelooflijk dat je niet op ons netvlies zat nu ik je biografie gelezen heb. Dank ook dat je weer een stukje Friesland op het net hebt gezet (en zo snel). Hopen na gisteravond, Pingjum, nog vaak van al je talenten te mogen genieten.
Oant sjen,
Annemieke de vries
Ik heb vroeger toen ik in Leeuwarden woonde veel van jullie beerenburg gedronken Ik woon nu al jaren in de wijk,drenthe maar mis het nog
Deze is waarschijnlijk niet te koop helaas.
Die Beerenburg, ‘Peinjumer Bearenburck’, heb ik in de jaren ’70 van de vorige eeuw ooit eens gekocht bij een kleine slijter in Joure. Kom komende week weer een keer in de buurt, ga toch nog even op zoek. Heb nooit meer zulke lekkere gedronken!