Vanuit Groningen over de Afsluitdijk naar het mooie Middenbeemster. Theater Onder de Linden bevindt zich pal naast de kerktoren in de verte. Daarvoor (moeilijk zichtbaar) het nieuwe bejaardentehuis, door de inwoners van Middenbeemster liefdevol ‘De Glasbak’ of ‘De Bajes’ genoemd.

‘Onder de Linden’. De laatste keer dat ik er speelde was er nog een pottenbakkerij op zolder en hingen er vier oude persglaslampjes voor het podium. Nu -anno 2011- is het een prachtig klein theatertje, van bijna alle gemakken voorzien…

Het was een lange reis en dus moest ik pissen. Oh… dat moet achter de Vrijwillige Brandweer Kazerne. Gelukkig heb ik een Tomtom.

Gevonden! Wel lastig, maar het lucht toch op. (Geheel links op de foto naast de kazerne sta ik…)
Later bleek overigens dat er in het pand ook toiletten zijn. Zelfs in de tot kleedkamer omgetoverde pottenbakkerij.

Internet daarentegen is er nog niet in ‘Onder de Linden’. Paul (officieel Poulus) trekt een draadje van de achterbuurman Ton Clous naar het theater. We hebben 100 meter UTP/FTP-cat6 kabel (???) dus dat moet lukken.

Steegje in, raampje door… we hebben internet en kunnen twitteren! Zó.

Om de nieuwtjes van Middenbeemster te weten te komen ga je naar het pleintje voor de supermarkt. Tip van Erny van der Kleut van de Beemster Bengel. Op haar site komt ook een verslag van onze voorstelling in ‘Onder de Linden’. Erny zat op de eerste rij met notitieblokje….

Zo hoorde ik dat we voor de plaatselijke specialiteit naar de gebroeders van der Lee moesten. Broer Sjaak maakt bier en broer Jos maakt wijn. Hier zijn wijngaard van 1km bij 50 m.  Gisteren de laatste oogstdag voor de rode en witte Lavoeb van 2011. Lavoeb stond altijd voor ‘Land van Open en Bloot’, maar dat  -zegt Jos-  is zo’n lang verhaal, tegenwoordig staat het voor ‘Land van Overvloed en Behagen’.

De roestvrijstalen vaten waar de Lavoeb in staat te gisten.

De ouderwetse buikflessen waar de broers in experimenteren met alles wat maar op alcohol kan staan…
Ik zeg: vrienden voor het leven!

Achter ‘Onder de Linden’ staat de kerk. Daarnaast gaan ze iets bouwen… de meningen over dit nieuwe “culturele centrum”  lopen sterk uiteen en verbrokkelen de saamhorigheid van het verder zo homogene Middenbeemster. Over één ding zijn ze het gelukkig eens; lelijker dan De Glasbak ernaast kan het nooit worden. We zien wel wat de toekomst brengen moge.

Lieve mensen in Middenbeemster, het was ons een eer ende genoegen om in ‘Onder de Linden’ op te mogen treden. Dank daarvoor aan Eugene, Paul, Mary, Henk, Jos (2x) en Gerda. Ook Ton en Karin bedankt voor de internetverbinding. We hebben heerlijk gegeten bij Reina en Joris van Beemster Pannenkoek en Spijshuis. En we gaan nog een paar dagen nagenieten van het Beemster Bier en de flesjes Lavoeb in het verre Groningen.
Zó, graag tot een volgende keer in Onder de Linden. Of in het nieuwe Cultureel centrum naast de kerk…?

Erny van de Kleut van De Beemster Bengel heeft op haar digitale dorpskrantje een verslag geplaatst. Hartstikke leuk en ook daarvoor veel dank.

Uit De Beemster Bengel:

Middenbeemster, 22 oktober 2011

Cabaretier Arnold van der Heijden zal bij de bezoekers van de maandelijkse cabaretavond in ‘Onder de Linden’ nog lang in het geheugen blijven. Deze veelzijdig cabaretier en liedjeszanger weet op bijzonder amusante wijze herkenbare situaties en personen te schetsen en is daarbij zo inspirerend dat directe reacties uit de zaal niet kúnnen uitblijven.
Al ruim voor de voorstelling een aanvang had genomen scharrelde hij op het podium rond en knoopte een praatje aan met het binnenkomend publiek. “We zijn nog niet begonnen hoor… nog tien minuten, maar we maken het alvast gezellig”.

Arno deed het niet alleen: fotograaf Pjotr Wiese en Patries van Ittersum, de pianiste voor deze avond, stonden hem daarbij terzijde. Patries, die hij aankondigde als zijn zanglerares viel in voor de vaste pianist.
Pjotr maakte met zijn camera van een aantal aanwezigen in de zaal snapshots op aanwijzing van Arno. De foto’s werden ogenblikkelijk via een draadloze verbinding op het scherm geprojecteerd. Ook maakte hij de bovenstaande foto voor publicatie bij dit artikel. In ‘Onder de Linden’ is het licht voor het maken van een goede foto nu niet bepaald gunstig te noemen. Toch is het gelukt om zelf (en zonder flitslicht, maar met een beetje fotoshoppen), toch wat plaatjes van de voorstelling te maken.

Dat Arno en zijn medewerkers zich terdege voorbereiden, bleek wel uit het feit, dat ze de hele middag voorafgaand aan de voorstelling met z’n drietjes al lopend Middenbeemster gingen verkennen, waarbij ze ook kennis maakten met diverse inwoners.
Ze spraken op straat of in de winkels Beemsterlingen aan en die werden terloops gekiekt. Vaak had men het niet eens in de gaten, zo snel werkte deze fotograaf.

Voor de voorstelling bekeken Arno en Pjotr nog even de plaatjes die in Middenbeemster gemaakt waren en ter plekke verzon Arno er zijn grapjes en grollen bij.
Zo kon het ook gebeuren, dat de drie bij de redactie van deze site op de stoep stonden. Arno had voor zijn optreden blijkbaar gaarne gebruik gemaakt van informatie over plaatselijke nieuwtjes en activiteiten, die de Beemster Bengel hem in zijn woonplaats Groningen al had kunnen verschaffen. Deze site is immers ‘dijkoverschrijdend’.
Tijdens het optreden stond daarom de startpagina van de site regelmatig op het scherm geprojecteerd en niet alleen de website maar ook de redactie ten voeten uit…(ik hoop overigens niet, dat deze foto wordt bewaard).
In ieder geval werd zo enorme naamsbekendheid aan dit zeer lokaal gerichte digitale ‘krantje’ gegeven.

Zoals in het programma aangekondigd stond de avond in het teken van internet, surfen en twitteren. Arno bleek een hartstochtelijk twitteraar en hij wilde zijn publiek laten zien hoe gemakkelijk men zijn identiteit daarmee te grabbel kan gooien. Maar eerlijk gezegd, snapte men er na zijn uitleg waarschijnlijk nog helemaal niets van. Tweets bleken bij het aanwezige publiek ook niet zo heel populair te zijn. Er waren wel twee heren, die zich tijdens het optreden onledig hielden met zo’n twitterapparaatje, waarbij ze zich vermaakten met het sturen van tweets, die ook bij Arno op het scherm verschenen. Daarbij maakten ze meteen mooi reclame voor hun bedrijf; een derde, een lokale politicus, bleek zich, evenals zijn collega’s in Den Haag, ook aan deze vingervlugge ‘sport’ te bezondigen.

Er was nog een dame, die zich zelfs niet eens haar twitternaam wist te herinneren. Dat leverde een nijver zoeken op naar iemand uit haar kennissenkring, die op twitter te vinden zou kunnen zijn.
Hoe hartstochtelijk Arno’s betoog voor het nut van twitteren ook was, er bleek weinig of geen interesse in de in de zaal te zijn ontstaan om zijn voorbeeld te volgen.
Als troost pakte hij daarom maar zijn gitaar en zong een lief luisterliedje, waarin één van de aanwezige dames bezongen werd. Haar portret, dat even daarvoor door Pjotr was gemaakt, werd hierbij draadloos via het fototoestel naar de computer verzonden. De techniek staat dus maar voor niks.

Iets anders was het vertoonde ‘beeldverhaal’ over hoe een internetverbinding in ‘Onder de Linden tot stand werd gebracht. Het cultureel Centrum beschikt daar namelijk nog niet over. Met man en macht werd gewerkt om een kabeltje via één van de aangrenzende gebouwen door ramen en deuren te frutselen.
Dat, en het visueel maken van ontmoetingen met Middenbeemster en zijn inwoners op deze zonnige oktobermiddag maakte het reuze amusant, want iedereen bleek iedereen natuurlijk wel te kennen.
Het werd nog gezelliger toen Arno een plastic zak met droge Grunningse worstjes te voorschijn toverde en deze met een gevaarlijk uitziend mes in plakjes begon te snijden. In schaaltjes gingen ze rond. Een aantal mocht proeven of de worst goed smaakte bij Beemsters Triple- of Bokbier van Jacques van der Lee, gehaald bij Open en Bloot. De flessen landwijn wijn uit de wijngaard van Jos van der Lee met het merk La Voeb, (thans luidt de afkorting: ‘Land Van Overvloed En Behagen’) bleek echter niet zo met de worst te accorderen. Die hield hij dus maar onder de kurk.

Zoals eerder gezegd bleek Arno over een prachtige zangstem te beschikken. Zijn liedjes waren melodisch en beeldend, soms meeslepend of grotesk. Ondanks de uitstekende pianobegeleiding door Patries, pakte hij af en toe ook een viool om het nog gevoeliger te laten klinken en maar toen hij ook nog de zingende zaag te voorschijn haalde was dat helemaal ontroerend.

Rijk der kneuzen
Fotograaf Pjotr Wiese maakte van de gelegenheid gebruik om tijdens het zingen van een van de wonderschone liedjes de fantasierijke schilderijen van de expositie ‘Rijk der kneuzen’ van Olga Wiese te projecteren. Het is echt de moeite waard om deze link even aan te klikken.

Het is zonder meer waar, dat ‘Onder de Linden’ altijd het puikje van Nederlandse cabaretiers naar Middenbeemster weet te halen. Arno van der Heijden en zijn twee medewerkers waren daar een overtuigend bewijs van.

Arno heeft op zijn eigen ‘bloc’ zelf een verslag van deze dag in Middenbeemster gemaakt, waar een aantal van de foto’s, die hij tijdens de voorstelling heeft laten zien, heeft geplaatst.