Zó. in Theater Het Kielzog in Hoogezand.

Op deze zonovergoten middag begin April (vorig jaar lag er volgens mij sneeuw op deze dag) parkeren wij onze Citroën C5 bij de Laad-En-Los van Theater Het Kielzog in Hoogezand-Sappemeer.

Maar ondanks het mooie weer moeten wij toch eerst binnen aan het werk. Gelukkig met hulp van de technici van Het Kielzog: Arnold, Raymond, Sjoerd en René.

Arnold is de baas, dus die haalt koffie. Raymond werkt er het langst, dus die duwt de “Genie”.  Sjoerd en René zijn stagiaires en moeten dus echt werken. René zit achter de vleugel als tijdelijke stand-in voor Bas, terwijl Sjoerd recht boven haar het licht stelt.

Deze ‘schaar-constructie’ aan de ‘Genie’ heb ik nog niet eerder gezien. Sjoerd in het bakkie. René eronder. Doodeng. Ik ga gauw weg.

Vaste gewoonte is het om langs de kassa te gaan. Even gedag zeggen en informeren naar het aantal reserveringen…

en wat blijkt… er hangt op dat moment iemand aan de lijn om te reserveren. Ik mag het gesprek overnemen. Het is Koos. Ik ken Koos. Onlangs ontmoet op vakantie in Turkije. Koos krijgt vrijkaarten. Vanzulf!

En als Koos komt kan het wel eens laat worden. Ik verander voor de zekerheid de eindtijd van de voorstelling van 21:45u…

…naar ietsje later…

Zoals altijd heb ik Droge Worst Uut Grunnen bij me. En zoals altijd ga ik op zoek naar een plaatselijke specialiteit om bij de Droge Worst te serveren. Recht tegenover Het Kielzog is een groot winkelcentrum.

De plaatselijke hangouderen hebben een tip: De Wrongel, naast het cafeetje dat vroeger De Pieper heette, je weet wel, waar Rieks Folgerts destijds nog gewerkt heeft…

Marcel van De Wrongel heeft echter vooral kaas. En natuurlijk ook olijven en tapenade en ook wel wat ‘Groningana’ producten, maar geen specifiek Hoogezandster-Sappemeerster drankje. En dat zoeken we. Volgens Marcel moeten we daarvoor naar de Jumbo in Sappemeer of de slijter in Martenshoek.

Normaliter begeven wij ons lopend door de plaats van optreden, maar Hoogezand-Sappemeeer is nogal uitgestrekt. Van Sappemeer naar Martenshoek…? Dat ga ik niet lopen. Vooral niet nadat ik afgelopen zondag een hockeybal tegen mijn voet heb gekregen en een beetje kreupel loop. Gelukkig had ik voorzorgsmaatregelen getroffen…

Lekker rollend in het zonnetje over de Vosholen naar Sappemeer.

Maar waar is de Jumbo? Ik vraag aan een man voor het oude Aletta Jacobscollege. “Daar is de Jumbo. In het pand van het oude café restaurant Struvé, je weet wel, waar Rieks Folgerts vroeger nog gewerkt heeft.”

Inderdaad!

Bij de Jumbo vinden we een kruik Sappemeerster Kruudenbitter. ‘Heel lekker en het wordt heel veel verkocht’, aldus de sympathieke kassière Eline.

Helemaal aan de andere kant van HS heeft Alwin zijn wijnhandel en slijterij Alwyn. Bij hem kopen we een kruikje Martenshoekster Havenwotter. Het schijnt een geneeskrachtige werking te hebben…

Inderdaad!

Sjoerd en zijn scooter.

Terug bij Het Kielzog vinden we Sjoers en René in het zonnetje. Het werk is gedaan en Sjoerd is aan zijn electrische scooter aan het sleutelen. Aanvankelijk is hij bang dat hij het ding niet meer aan de praat krijgt en naar huis zal moeten lopen (20 km), maar na een uurtje zoeft hij geruisloos over de parkeerplaats. Je bent technicus of je bent het niet.

René in de Power Vrouwen kalender.

René ken ik nog van haar stage-periode in Cultureel Centrum van Beresteyn in Veendam. Maar bovenal van de speciale kalender die een aantal vrouwelijke technici uit Noord Nederland samen hebben gemaakt. René siert de maand Mei op, stoer en sexy hangend aan de touwen van de trekkenwand in theater De Molenberg in Delfzijl, want ook daar heeft ze al gewerkt.
Ik heb de kalender gekocht en bij mij is het voortaan altijd Mei.

Arjan helpt bij het inschenken en serveren van de Sappemeerster Kruudenbitter.

Carel doet hetzelfde met het Martenshoekster Havenwotter.

En ik serveer er de Droge Worst Uut Grunnen bij. Prima combinatie. Het ‘akkedaaiert’ wel.

Het Rijk der Kneuzen

Bij het liedje ‘Het Rijk der Kneuzen’ (met schilderijen van Olga Wiese op de achtergrond) ga ik toch maar weer in de rolstoel zitten. Niet zozeer omdat het bij het nummer past, maar meer omdat ik last kreeg van het voetje. Hockey is misschien toch een te gevaarlijke sport voor iemand van mijn leeftijd. Ik denk dat ik maar ga biljarten, net als Rieks Folgerts, die er gisteren trouwens niet bij was. Maar dat is logisch, want we hebben Zó ook al eens bij hem in Podium Café De Engelstede gespeeld. Daar werkt hij namelijk tegenwoordig.