“Als cabaretier kom ik graag bij de mensen thuis…”
Donderdag 6 maart 2014 waren Bas en ik te gast bij mijn goede vrienden Maike en Hendrik in het kader van “Theater in de Kamer”, een initiatief van Else Rosenboom uit Bilthoven. Ik had er nog nooit van gehoord, terwijl Else er in 2006 al mee begonnen is. Maike en Hendrik hadden zich aangemeld voor dit sympathieke concept, hetgeen betekent dat ze hun huiskamer in Apeldoorn drie keer per jaar beschikbaar stellen voor een theatervoorstelling. Die voorstellingen kunnen ze selecteren uit het aanbod van Else, die als een spin in haar web het contact legt tussen artiesten en organisatoren. Maar men mag ook zelf een optreden voorstellen. En dat hebben Maike en Hendrik dus gedaan: “Onze huiskamer is beschikbaar, maar we willen in elk geval Arno een keer.” Inmiddels zijn we opgenomen in het aanbod van “Theater in de Kamer” en ik hoop van harte dat we nog eens in een andere huiskamer ergens in het land mogen opdraven, want het was een bijzonder plezierige avond.
De organisatoren die hun huiskamer ter beschikking stellen verkopen aan het begin van het seizoen in hun vriendenkring -en de vriendenkring van hun vriendenkring- net zoveel ‘stoelen’ als er in hun kamer passen. Daarmee kunnen de gasten dus drie voorstellingen bezoeken. Als je een keer niet kunt geef je je stoel cadeau aan iemand anders. Maike en Hendrik hebben het heel letterlijk genomen. Ze hebben zeventig klapstoeltjes aangeschaft die ze ook allemaal hebben weten te verkopen. De gasten moeten hun stoeltje aan het einde van de avond mee naar huis nemen, want de gastvrouw en –heer willen er niet mee opgezadeld zitten.
De klapstoeltjes(om op te applaudisseren) van Tom, Ingrid en Greetje.
Om 18:00u krijgen de artiesten een maaltijd geserveerd en dat kun je gerust aan Maike en Hendrik overlaten. Vanaf 20:00u is het publiek welkom en staat er koffie en thee klaar ‘met wat lekkers’. Om 20:30u is het aanvang en wordt van de artiesten verwacht dat zij hun programma in ongeveer vijf kwartier zonder pauze spelen, zodat er na afloop nog tijd is voor een goed glas wijn of bier (allemaal bij de prijs in) en men toch weer op tijd naar huis kan, want het is tenslotte een doodgewone doordeweekse avond.
Onze voorstelling Zó leent zich bij uitstek voor dit ‘tussen-de-schuifdeuren-concept’. Het draait daarin immers om ‘de warmte en waarde van echte vriendschap’. Halverwege ging de ‘Droge Worst Uut Grunnen’ al het publiek door en op een glas wijn hoefde men ook al niet tot het einde te wachten. In onze avondvullende versie van Zó zit ook nog een hoop hip gedoe met onder andere twitter, dat we noodgedwongen achterwege hadden gelaten. Enerzijds omdat we het programma moesten inkorten, en anderzijds -nog belangrijker- omdat Pjotr, zonder wie wij qua techniek reddeloos verloren zijn, ziek was. Hij zat thuis te snotteren op de bank, maar heeft via FaceTime toch nog een kleine bijdrage aan de avond kunnen leveren.
Tot slot nog even de zakelijke kant van het fenomeen “Theater in de Kamer”. Else zal er niet rijk van worden. Maike en Hendrik zal het vermoedelijk zelfs geld kosten, want het bleef niet bij één glas wijn en het werd ondanks de doordeweekse avond knap laat. Bas en ik houden er na aftrek van onze kosten waarschijnlijk net genoeg aan over om een fruitschaal voor Pjotr te kopen. Maar waarom doen we het dan toch? Omdat ze het zo ontzettend leuk is!
“Vrienden, blijf bij me, ik vraag niet zo veel, ik wil alleen… vrienden om me heen.” Dank je wel Maike en Hendrik.
