Soms komen er dingen op je pad waar je eenvoudigweg niet om heen kunt. Ik had hier willen schrijven over wandelen. Over het plezier dat ik aan wandelen beleef. Tot rust komen, hoofd leeg maken, nadenken over de dingen die me bezig houden. Wandelen! Daar had ik het op deze plek over willen hebben. Omdat ik er zo veel van houd. Maar al weken lang word ik belaagd door iets waar ik helemaal niet van houd; fietsen! Ik kan er niet meer om heen, er is geen ontkomen aan. Ik moet het hebben over fietsen. Ik houd niet van fietsen! Maar het móet…
Het begon onschuldig. Een filmpje voor het fietspad ‘Fietsroute Plus’ tussen Zuidhorn en Groningen. Je ziet me fietsen door het landschap, ik praat met de burgemeester van Zuidhorn en met een paar nauwkeurig geselecteerde willekeurige passanten, ik geniet van de natuur… allemaal fraai in scene gezet. En al met al heb ik nog geen kilometer op die fiets gezeten. Prima!
Maar klaarblijkelijk gaan mensen daardoor denken dat ik van fietsen houd. Een paar dagen later word ik gevraagd om een week lang op een e-bike rond te fietsen en mijn belevenissen te twitteren. ‘t Is voor het goede doel, dus ik ben de beroerdste niet. Maar ondertussen zit ik die week wel urenlang op de fiets met mijn smartphone te spelen! Met zadelpijn en heimwee naar mijn wandelschoenen.
Het wordt nog gekker…
Een aantal lieve en sportieve mannen heeft tien jaar geleden 75.000 euro voor het Ronald McDonaldhuis bij elkaar gefietst tussen het Sint Pietersplein in Rome en Pieterburen in Groningen. Toch kleeft er aan hun topprestatie een kleine smet. Door het slechte weer konden ze destijds de Gotthardpas niet over. En je raadt het al… dat willen ze nu alsnog doen. En ze roepen daarbij de steun in van sponsoren. Als ambassadeur van het Huis en ‘klaarblijkelijke fietsliefhebber’ word ook ik benaderd. Of ik iets voor de mannen wil en kan betekenen…? Willen? Ja! Kunnen? Tja… ik kan proberen aandacht in de media te genereren. Stukje in de krant of op de radio. Maar is dat voldoende? Het mooiste is als ik erbij kan zijn… ik kijk even in mijn agenda…
Foto: Pjotr Wiese
Afijn, om kort te gaan… vrijdag 22 juni a.s. fiets ik dus achterin hun peloton twitterend en telefonerend met de pers de Gotthardtpas over van Zug naar Bellinzona. Met deze laatste etappe hopen de enthousiaste mannen de “ton” voor het Ronald McDonaldhuis vol te maken. En ik ga mijn stinkende best doen om ze bij te benen. Om verslag te doen van hun heldendaad. Om ze te helpen sponsors te vinden. Dit stukje is poging één daartoe. Volg deze helden o.a. via Facebook en You Tube. En vooral: zegt het voort. “Pietersplein – Pieterburen gaat worden volbracht”. Ik ben er bij. Honderd-acht-en-zestig kilometer! Meer dan ik de afgelopen tien jaar in totaal op een fiets heb gezeten. Ik had het met plezier gewandeld. Maar ja… ik móet fietsen! Help!
