24 oktober 2014
‘Het Hart van Hoogkerk‘ organiseert mooie activiteiten in de Theresiakapel. En we voelden ons enorm welkom bij het zien van een zo enthousiast welkomstcomité. Ballonnen, vlaggetjes, slingers en gezellige kraampjes. U Bevindt Zich in Hoogkerk! Onder een strak blauwe hemel.
De sfeer sloeg echter even hard om als het weer toen bleek dat wij hier komen om een rotonde aan te leggen. Weg ballonnen, slingers, vlaggetjes en kraampjes op het moment dat wij de verkeerszuil en het sandwichbord buiten plaatsen.
Dolf helpt mij de zuil naar binnen te brengen. Het heeft geen zin hier in de kou te blijven staan wachten. We kunnen beter het dorp in gaan en proberen zieltjes te winnen voor ons optreden in de Theresiakapel.
Wat een verschil met de eerste foto… trieste sfeer. Triest weer. Als dat maar goed komt.
Ach, ik begrijp het ook ergens wel. Hoogkerk heeft geen positieve ervaringen met rotondes. Ik heb eerlijk gezegd ook nog nooit eerder een rotonde gezien waar fietsers en bromfietsers zich niks van de verplichte rijrichting hoeven aan te trekken.
Ondertussen heb ik het flink koud gekregen. Ik ben ook niet echt gekleed op zo’n herfstig Hoogkerk. Gewoon in overhemd de deur uit gegaan. De dames van de viskraam naast Albert Heijn weten me te vertellen dat er twee prima kledingwinkels zijn in Hoogkerk waar ik een warme trui of jas kan kopen.
De eerste heet 10 Store (voorheen Bertus ten Hoor)
Leonie en Mia zijn net bezig een etalagepop aan te kleden. Die moet het ook flink koud hebben.
Leonie stelt een warme trui voor, maar we zijn het erover eens dat ie te klein is.
Collega Mia probeert me vervolgens in een setje te krijgen waar ik me echter nog een jaartje of veertig te jong voor voel.
Nu het ze niet gelukt is mij in de nieuwe kleding te steken geven de dames het ook maar op bij de etalagepop. En ik verlaat in hemdsmouwen de winkel.
Op naar kledingwinkel nummer twee; Fammode. Mode voor het hele gezin. Ik hoop dat ik daarbij hoor, want ik vind het inmiddels behoorlijk fris.
Tja… dan maar kou lijden.
Overigens een bijzonder aardige mevrouw van Fammode. Angelique. Ze had nog wel een mooie jas voor me. Maar die was maatje XXL. En ik ben M.
Kortom; geen jas, stervenskoud, niemand op straat… dan maar de kroeg in. In Hoogkerk is één café. De Brug. Inderdaad bij de brug. Maar wel gesloten. Volgens de buren is het nooit meer open. “De Brug is dicht…”
Dolend door de regen in Hoogkerk, spelend met de gedachte de voorstelling maar af te gelasten kom ik langs de Gabriël Flat. Zal de Aartsengel wellicht iets goeds voor me in petto hebben in deze donkere dagen voor kerst.
Chef kok Pieter Gabriël. Hij bereidt voor bewoners en omwonenden dagelijks een drie-gangen-menu voor €8,50. En er is nog veel meer mogelijk in zijn buurtrestaurant. Onze keus is snel gemaakt. We blijven hier. Warm (bijna te warm, zoals in de meeste bejaardentehuizen) en droog (witte wijn).
We genieten van soep, lasagne en ijs in een hartverwarmende omgeving. De bediening is ontwapenend en de droge witte wijn is… uh… hoe zal ik het zeggen? Droog!
Gabriël dus. Een aanrader.
Eenmaal op temperatuur krijg ik de smaak te pakken en leg contact met andere bezoekers van het buurtrestaurant. De meeste komen uit de omgeving, sommigen wonen in de flat Gabriël. Zoals de vier dames op de foto hieronder. Ze eten hier minimaal twee keer per week. En waarom ik dit allemaal wil weten? Nou, ik mag vanavond optreden in de Theresiakapel. En er komt niemand, maar het wordt vast hartstikke leuk. Ik ga onder andere over dit fantastische restaurant vertellen. En na afloop komt er op mijn website een verslagje waar niks van klopt, maar wat wel leuk is om te lezen. Met foto’s van Pjotr erbij. Kortom: “kom!”
Wichter van Gabriëlflat zwichten. Ze zullen vanavond in de Theresiakapel bij mij de biecht af nemen. En ze nemen al hun vrienden en vriendinnen mee. Het wordt vol!
Dus wij haasten ons terug naar het ‘Theater’ om licht te stellen en geluid in te regelen. Er moeten extra stoelen bij geplaatst worden. Het wordt volle bak. Dankzij Aartsengel Pieter Gabriël.
“U Bevindt Zich Hier” was in Hoogkerk. t Was een feestje. De Theresiakapel zat vol. De twee lege stoelen op de foto zijn van Bea en Feikje, die ons de bloemen brengen tijdens het slotapplaus.
Bea, Feikje en Herfstasters voor Bas, Pjotr en mij.
En ergens in die afgeladen Theresiakerk heeft ook iemand van de plaatselijke pers gezeten, zo bleek later…
Recensie! “Een vermakelijke spiegel.” Zo hoor ik het graag.
