Arno’s Aperitief donderdag 27 augustus 2015

Hieronder een korte impressie met foto’s, interviews en een filmpje van Arno’s Aperitief van donderdag 27 augustus op Noorderzon 2015 in de Spiegeltent.
Foto’s Pjotr Wiese (Alle foto’s komen ook op facebook)
Een podcast van deze aflevering is hier te beluisteren:

 

Midden in de drukte van de Nieuwe Ebbingestraat starten Pjotr en ik dagelijks onze werkdag op.
Elmer’s verwent ons met cappuccino’s, gelukskoekjes, water, een bloemetje en kantoorartikelen.
Elmer’s – koffie, lunch en meer!

Daarna verzamelt de hele redactie zich op het terras achter de Spiegeltent om de het draaiboek van de aflevering van vanavond voor te bereiden, eventuele knelpunten op te lossen en de overheerlijk broodjes van Geke Hankel te eten. Voor naar achter en van links naar rechts: Bram Douwes (de man van de TV), Sylvia Bouman (doventolk, want het is -dove- donderdag), Lieke van der Schoot (producente), Geert Oude Weernink (regisseur), ik. En Pjotr Wiese (fotograaf) neemt de foto. Bas Mulder zit thuis de podcast van het Aperitief te editen.
En Harry Voornhout knutselt zijn 8e aflevering van de cursus ‘Vouwen met een blauw driehoekje’ in elkaar in zijn Origami Hoekje
 

 

Vandaag heeft Geke (die weet dat er Elvis-fans in onze crew zitten) een heel speciaal broodje gemaakt. Met pindakaas en banaan.

Terwijl wij zitten te vergaderen hebben we een insluiper in de opslag-container…

… en ik begrijp wel waarom. De droge worsten van Worst Vleesspecialiteiten Atelier De Hondsrug uit Gieten hangen er te drogen. Twee soorten: de standaard Groningse droge worst (met een Drentse twist) en een knoflook-peper droge worst. Johan Pul heeft ons een rondleiding gegeven in zijn bedrijf en uitleg gegeven over de bereidingswijze en het droogproces van Droge Worst.

Nee, dit zijn geen sauna cabines, maar droogkasten. Als de worsten klaar zijn hangen ze hier één of twee of drie dagen in te drogen, afhankelijk van hoe droog je ze wilt hebben. Als jury van de Aperitief  Droge Worst Wedstrijd (het publiek) moeten we dus oordelen op de smaak van de worst en niet de ‘droogte’, want die kun je als consument in feite zelf bepalen.

Als Johan de worsten verkoopt zijn ze wellicht nog een beetje te ‘vers’. “Geeft niks”, legt hij uit, “in de vriezer bewaren en één of twee dagen voordat je ze wilt serveren te drogen hangen.” Nou, dat hebben we dus gedaan.

Ceremoniële overhandiging van de Groningse en de Knoflook-peper Droge Worsten in Gieten.

Ja, dit zijn ballonnen.

Ja, klopt.

Nee, klopt toch niet.

Diederik was aanjager van het Noorderzon in de beginjaren. Aanvankelijk was Noorderzon eigenlijk de Parade uit Amsterdam die onder de vlag van Noorderzon werd ingevlogen. Na twee jaar besloten Diederik en zijn medewerkers dat Noorderzon voortaan volledig op eigen benen moest kunnen staan. Dat is dus achteraf een succes gebleken, maar de beginjaren waren helemaal niet “alleen maar leuk”. Luister maar naar Diederik zijn verhaal in de podcast hierboven. Vooral het fragment van de opening door een kletsnatte wethouder van cultuur (in een bootje) waar geen hond op af kwam is smeuïg.

Ron heeft nu acht portretten klaar. Op zondag 30 augustus stellen wij zijn Noorderzon-Jubileum-serie ten toon tijdens het allerlaatste Aperitief. Voor meer werk van Ron kun je naar zijn website. Maar ook op zaterdagmiddag van 14:00 tot 16:00u naar zijn atelier/winkel in de Pluimerstraat in Groningen.

Muzikale gast in deze aflevering van het Aperitief in de Spiegeltent is Aafke Romeijn. Opgegroeid in dezelfde omgeving als ik (zij Overasselt en ik Malden, beiden gemeente Heumen – onder Nijmegen tegen de Brabantse grens aan). Maar er zat wel 25 jaar verschil tussen. Ze speelt drie nummers van haar CD ‘CHIN. IN. SPEC. REST.’ Later vanavond speelt ze op podium Plataan op Noorderzon.

Nyk de Vries (als hij op Noorderzon staat is hij een zeer graag geziene gast in het Aperitief) speelt zijn voorstelling ‘Vriend Nacht‘ in een container-theater in het Noorderplantsoen. Hij keert terug naar de tijd dat hij in de ‘Vul-ploeg’ van Ikea werkte. In ultra korte verhalen, afgewisseld door een hoorspel over een ziekenbroeder in een slaapkliniek, schets hij het leven van de mensen die werken op de grens van dag en nacht. Hij staat tot en met zaterdag op het festival.

Miranda Bolhuis heeft onderzoek gedaan naar de Duurzaamheid van Noorderzon. Het interview ontspoort binnen de kortste keren in een lezing met lichtbeelden van de onderzoekster, een theatrale verhandeling over duurzaamheid in het algemeen en van Miranda zelf in het bijzonder en eindigt zonder dat ik er een woord tussen heb gekregen in een lied van haar compaan Remko Wind: “It ain’t easy being Green”.

“It ain’t easy being green”

Uit Lissabon. Speelt met zijn groep drie avonden in de Spiegeltent. En doet dan iets met ballonnen. Heel veel ballonnen! Ze hangen al klaar in de coulissen en af en toe, tijdens het Aperitief, knapt er één. Gek hoe snel dat went.

Behalve met ballonnen doet Lander Patrick ook vooral erg veel met het publiek. Als ik hem vraag “what are we going to see in your show?” antwoordt hij: “you’re not going to see, you are going to do!”

Na het Aperitief probeer ik om bij de voorstelling ‘Loat, nait?’ naar binnen te komen. Frank, Alina, Marieke en Fokko staan vier dagen extra op het festival, omdat één van de ‘Heidedoosje’ door haar rug is gegaan.

Na de voorstelling nog een uurtje bij het Dok staan luisteren naar heel bijzondere experimentele rock.

En zo is het ook donderdag 27 augustus weer mooi laar geworden in het plantsoen. Loat, nait?