Donderdag 6 februari speelden we in De Muse in Malden. De Muse is behalve podium-café ook accordeon-winkel én Museum. Een heel bijzondere locatie.
De Muse. Daar stonden we dus.
En niet, zoals een plaatselijk bokkeblaadje deed geloven, in ‘Maldensteijn’.
Bericht in De Brug, Huis-aan-Huis blad in Nijmegen en omgeving.
Daar stond Alfred van de Heuvel met de komedie “Waarom mannen seks willen en vrouwen liefde”. Dus dat moest even worden rechtgezet.
Alfred van de Heuvel is gelukkig altijd op tijd in het theater en dus trof ik hem in de foyer van Maldensteijn. Ik heb hem uitgelegd waarom er wel eens weinig publiek bij hem in de zaal zou kunnen zitten deze avond. Foutje van De Brug.
Claudia en Lynn van QVNijmegen, een uitgaansmagazine, kwamen kennis maken in De Muse en gingen er twitterend voor zorgen dat ons zaaltje goed gevuld zou zijn. En zelf beloofden ze ook te komen.
Lynn maakt een foto en zet die op Twitter. En dat met een cassettebandje! De techniek staat voor niks.
De Tweet van QV Nijmegen heeft geholpen. De zaal was goed gevuld ‘s avonds. Alleen van Claudia en Lynn geen spoor. Niets meer van vernomen. Jammer.
In Malden spelen is altijd leuk. Ik heb er als klein jongetje een paar jaar gewoond. En mijn ouders zijn er via wat omzwervingen voor de derde keer in hun leven neergestreken. Waarschijnlijk zat de zaal vooral lekker vol dankzij hun inspanningen, eerder dan door de tweet van Claudia en Lynn. Spelen in Malden is dus ook een beetje ‘walking down memory lane’.
Onderweg naar school altijd even over het muurtje in de Kloosterstraat lopen. Dan kwam de bewoonster van het huis naar buiten om ons voor vlegels uit te maken. Dan zei je “Sorry, mevrouw” en dan kreeg je een dropje.
Tijd om na 45 jaar eens serieuze excuses aan te bieden…
“Dag mevrouw, mijn naam is Arno van der Heyden en ik liep vroeger altijd over uw muurtje. Sorry!” “Ah, was jij één van die vlegels. Mijn man en ik waren zo trots op dat muurtje. Iedere steen hebben we zelf van de afgraving bij het kanaal in onze fietstassen mee naar hier genomen.” Ik zeg nogmaals dat het me enorm spijt. Maar ik krijg geen dropje…
Carnavalsvereniging De Dwarsliggers bestaat nog steeds. Mijn vader was één van de oprichters en de eerste Prins Carnaval van Malden. Tegenwoordig liggen ze klaarblijkelijk niet meer het hele jaar dwars. Eén dag per jaar zitten ze. Dit keer op 15 februari. In Maldensteijn.
Behalve wat herinneringen ophalen moeten we natuurlijk ook op zoek naar de specialiteit van Malden. Volgens mijn ouders moeten we daarvoor naar Slijterij en Wijnhandel Bastion van Bas Nas.
Hij verkoopt een kruidenbitter, genaamd Keizer Karel. Maar dat is eigenlijk meer Nijmeegs. Voorheen had Bas namelijk meerdere slijterijen in Nijmegen. We kopen een flesje, maar zoeken nog wel even door.
En gewoon in het winkelcentrum, bij Gall&Gall, vinden we zowaar een hele reeks Maldense specialiteiten. Die gaan prima smaken bij de Droge Worst Uut Grunnen.
Zoals gezegd wonen mijn ouders in Malden. Ze komen met enige regelmaat in De Muse. Vooral op zondagmiddag als er live muziek is. Op deze donderdag heeft Henk Kuik voor het eerst cabaret geprogrammeerd. En aanvankelijk weet hij niet dat ik de zoon ben van die twee mensen die wel eens bij hem in het café komen. Omdat Henk gek is van alles wat met accordeon te maken heeft, heeft mijn moeder hem ooit de foto gegeven van de film waar zij als klein meisje in speelde. Opa (haar vader) maakte een film over het leven van twee zigeunerkinderen; “De Zwervertjes”. Deze foto hing pal naast het podium in De Muse.
De Zwervertjes. Links mijn moeder, rechts oom Piet.
Het wordt me steeds duidelijker dat De Muse een bijzondere plek is. Henk geeft een rondleiding door zijn accordeonmuseum. En dat is in vogelvlucht een reis door de tijd van het eerste Chinese ‘tong’-instrument…
via de mondharmonica
naar de grootste accordeon ter wereld
De Bandoneon
En zelfs de Concertina van Dorus. En wat zie ik in de vitrine? Een affiche van Dorus met “Zó.” als titel. Zó. Dat kan geen toeval zijn.
En dan blijkt Henk ook nog eens een groot Citroën-liefhebber te zijn. Hier voor zijn HY, maar hij is ook een Eendje aan het restaureren. Ik voel me een zwervertje dat thuis komt.
Heerlijke avond in De Muse. Na afloop kijken we met zijn allen op het grote scherm naar de gedigitaliseerde versie van “De Zwervertjes” met mijn moeder in de hoofdrol. Avond kan niet meer stuk. Accordeonmuziekje op de achtergrond.
One Comment
Ziet er leuk uit. Je moeder schreef me al dat het zo leuk was.
Groetjes janny