Mijn lieve vriendin Etty van der Veer -niet geboren en getogen, maar wel verknocht aan en vergroeid met Schiermonnikoog- runt er sinds een klein jaar samen met Ger van Langen het prachtige ‘Hotel Brasserie Om de Noord‘.
Op uitnodiging van hen hebben we op zondag 5 april j.l. “U Bevindt Zich Hier” gespeeld op het eiland, waar ik zo vaak kom om urenlange wandelingen te maken, liedjes te schrijven en zoveel te drinken dat ik de laatste boot mis en noodgedwongen mijn verblijf met een dagje moet verlengen.
Je eigen auto (de bus van Bas in dit geval) meenemen naar het eiland is geen sinecure. Maar voor €31,15 lukt het ons om bij de gemeente Schiermonnikoog een vergunning los te peuteren waarmee we onze apparatuur, décor en rekwisieten via de kortste weg over het eiland naar de plek van optreden mogen vervoeren op voorwaarde dat we de auto daar uit het zicht parkeren. Ger, behalve uitbater van ‘Om de Noord’ ook directeur van Wagenborgen Passagiersdiensten (WPD), regelt een plekje aan boord van ‘De Rottum’.
Trossen los, licht het anker, wend de steven… ‘U Bevindt Zich Hier’ op weg naar Schier.
Hotel Brasserie ‘Om de Noord’, zes kamers en een geweldig mooi restaurant. Op de plek van voorheen bistro Brakzand van de legendarische eilander Jan Berend Bazuin.
De schiere monnik, kunstwerk van Martin van Waning, bij uitstek geschikt voor de rotonde die wij vanwege de veiligheid komen aanleggen op Schiermonnikoog. Voor alle duidelijkheid; het is zijn wijsvinger, niet zijn middelvinger.
Of toch liever ‘t Neukebootje op de rotonde? Nee, ik denk dat dit muziekkoepeltje beter tegenover Hotel van der Werff en naast Hotel Bernstorff kan blijven staan, zodat de verschillende stamgasten vanaf hun eigen favoriete terras kunnen blijven genieten van de optredens van het onovertroffen Schiermonnikoger shanty koor ‘Gin See to Heigh’ (Schiermonnikoogs voor ‘Geen Zee/C Te Hoog’).
Naast ‘t Beukenootje zit sinds kort ‘Kwekerij de wilde Akelei’. Onder het motto; neem een stukje eiland mee naar huis voor uw tuin of uw balkon.
Bijvoorbeeld Marokkaanse Munt voor een kopje frisse muntthee…
Dit is Henno van Kwekerij de wilde Akelei. Ik koop Marokkaanse munt en andere kruiden bij hem in de hoop dat ik hem kan verleiden naar onze voorstelling te komen. “We betalen elkaar met gelijke munt”, stel ik voor. Hij wil wel, maar hij kan niet…
…want hij is op eerste paasdag geopend van 14:00 tot 16:00u. En dat is precies op het moment dat wij onze matinee spelen in ‘Om de Noord’.
Ook Guus Kok, bekend strandjutter, kan ik niet overtuigen naar de voorstelling te komen. Hij moet jutten. Hij moet altijd jutten. Is het Noordenwind dan jut hij op het Noordzeestrand naar aangespoelde zooi. Bij Westen- en Zuidenwind waait er wat over t Wad. En de Oostenwind noemt hij Barnsteenwind. Dan spoelen er mooie dingen aan uit de Oostzee.
Alles in zijn Open Lucht Museum is gejut, zegt hij opgejut.
“Alles?”, vraag ik hem…
Dan is het tijd om te gaan doen wat ik altijd doe op Schiermonnikoog; wandelen. Bas en Pjotr willen niet mee en blijven liever op het terras van ‘Om de Noord’ in de zon zitten. Gelukkig heb ik een ‘selfiestick’, zodat ik ook van mijn wandeling wat foto’s kan laten zien. Ik begin op west, bij de Westerplas.
Vandaar wandel ik over het strand, dat op West al jaren op moeras lijkt, naar de noordkant van het eiland. Daar verandert het moerasachtige kwelderlandschap weer in strand, zoals ik dat ken. In de verte zie ik Ameland liggen.
Na een straf half uurtje tegenwind kom ik op het Noordzeestrand waar de toeristen in de zomer genieten van zon, zee, Thijs’ Vliegerparadijs en strandtent ‘Paal 3’ van Luit, waarvan op dit moment alleen nog de palen overeind staan. Binnenkort is alles weer open.
Na nog een paar ferme stappen kom ik bij De Marlijn, voor veel eilandbezoekers het meest oostelijke punt. Ik zit er ook graag, maar vandaag heb ik een ander doel. De Oost!
Vanaf De Marlijn namelijk begint het echte wandelen. Eerst nog eventjes over gebaande paden, maar na ‘De Eendenkooi’ en ‘Het Baken’ rest er alleen nog maar kwelder en strand… en rust…
…en zeehondjes…
…en tijd om de geest tot bedaren te laten komen, om liedjes te schrijven, om te genieten en om te vergeten…
…en om op te passen! Want hoe mooi ook, ik zou niet willen dat de kustwacht moet uitrukken om mij uit het slik te trekken.
Na een wandeling van een uur of zeven ben ik terug in de bewoonde wereld. Een liedje rijker, want eigenlijk is het gewoon werk, dat gewandel. En verder krijg je er ongelooflijke dorst van. En honger ook!
En daarvoor zit je dan weer goed in ‘Brasserie Om de Noord’. Bas en Pjotr elk met een rooie kop van het zuipen in de zon. Ik met een verbrande kop van het wandelen.
Vooraf: een tartaar van rauwe en gerookte zalm op een… ja , waarop ook alweer? Dat ben ik dus effe kwijt. Ik had inmiddels een biertje gedronken vanwege de dorst.
Bart, sympathieke gérant van ‘Om de Noord’, serveert vervolgens het hoofdgerecht: kabeljauw!
En wat voor kabeljauw!?! Ja, wat voor kabeljauw eigenlijk? Het was heerlijk. Met olijven, verse groente, pasta… en wijn. Veel wijn.
Tiramisu toe. Maar wel een heerlijke ‘Om de Noord’ variant van de klassieke Tiramisu. Ik herinner me advocaat, cramberry, lange vingers en wijn, dessertwijn, veel dessertwijn…
We verlaten ‘Om de Noord’ om nog even te genieten van het nachtelijk Schiermonnikoog. Dat is het voordeel van een matinee voorstelling. Morgen “Bevinden Wij Ons Hier”. Fris en fruitig en terdege voorbereid!
Volle maan…
‘De Tox Bar’. Een begrip op Schier. Je wilt er niet naar toe. Maar het is volle maan. En je gaat toch… En was het geen volle maan… dan ging je ook. Kortom… Tox Time!
Ik heb nog achtduizend muntjes, opgespaard in de afgelopen jaren, maar die zijn inmiddels niet meer geldig. Tegenwoordig betaal je hier met Marokkaanse munt. Geen probleem, heb ik ook. Bier!
Ik maak vrienden op de dansvloer. Het Dames 1 elftal van hockeyclub Weesp met de jarige Suzanne (22). Leeftijd of rugnummer? Dat weet ik niet meer precies.
Als de Tox sluit poseert Dames 1 van Weesp met liefde en plezier voor Pjotr’s camera op de schommelbank op het terras. We houden onderwijl de gasten van van der Werff en Bernstorff uit hun slaap (dat weet ik uit ervaring), maar we hebben lol en ze beloven om naar onze matinee te komen. Kijk, zo maak je vrienden…
Zondagmiddag 5 april, eerste Paasdag, Hotel Brasserie ‘Om de Noord’ op Schiermonnikoog. Wij zijn er. De rotonde wordt aangelegd, de verhaaltjes verteld, de foto’s getoond en de liedjes gezongen. Maar geen Weesper meisje in de zaal…! De jeugd van tegenwoordig…!?!
Nee, geef mij dan maar Gerard en Tonnie uit Veendam. En Adri uit Drachten. En Lina van Schier. Net als Henriëtte en Remkje. En niet te vergeten Muis (rugnummer 88)! Volgende keer logeer ik weer bij haar in de bedstee en hang een lampje aan het plafond of probeer een beamer aan te sluiten. En speel op haar viool terwijl we haar zangbundels doornemen. En daarna bakken we karbonades of gehaktballen en dan gaan we slapen. Of wandelen. Of allebei. Schier oneindig…
Lieve Etty, Muis en Ger, dank voor de prachtige dagen. Tot gauw.
